Po długiej dwumiesięcznej, letniej przerwie spotkałyśmy się na spotkaniu DKK w dniu 5 września 2016 r. Na spotkaniu rozmawiałyśmy o przeczytanych książkach „Gobelin” Barbary Kosmowskiej i „Czas pokaże” Anny Ficner- Ogonowskiej.
"GOBELIN" - to opowieść o Annie, kobiecie zagubionej, nieszczęśliwej, tkającej dzielnie swój gobelin, próbującej poskładać w całość pełne dramatyzmu i tragizmu życie. To naprawdę mocna, przytłaczająca lektura. Do bólu prawdziwa, cholernie życiowa. Nie ma w niej ni krztyny fałszu. Droga przez piekło, bo tam, na samo dno kieliszka spada Anna, jest brudna, odpychająca i pełna kolejnych upadków, coraz niżej i niżej. Jak wiele musi utracić alkoholik, by wreszcie przejrzeć na oczy? By otrzepać się z traumatycznych doświadczeń, jednocześnie zapominając o nich i pamiętając, ku przestrodze? Dzięki temu czytelnik dostrzega wiele podobieństw i utożsamia się z postaciami rewelacyjnie stworzonymi przez pisarkę. Zaczyna zastanawiać się nad własną egzystencją, swoimi problemami, pragnie znaleźć rozwiązanie i wyjście z patowej zdawałoby się sytuacji. To za sprawą Anny chce mu się walczyć, wyjść naprzeciw troskom i kłopotom, by poradzić sobie z nimi. Polecamy! prawdziwa i świetnie naszkicowana historia. Wyjątkowa!
"CZAS POKAŻE" - Czytając tę historię odnosi się wrażenie, jakby wszystko działo się gdzieś obok. Nic nie jest wyidealizowane. Wszystko jest prawdziwe. Fabuła nie jest szczególnie porywająca, ani wyszukana, wręcz dość prozaiczna, jednak autorka potrafi ją opowiedzieć w taki sposób, aby zainteresować, pouczyć, skłonić do zadawania pytań i zastanowienia się nad własnym życiem. Każdy czytając tę książkę znajdzie w niej coś lub kogoś ze swojej rzeczywistości. Może to być trudna miłość, tajemnica rodzinna ale także szczera przyjaciółka, nadopiekuńcza mama, czy zrzędliwa ciotka.Autorka potrafi ze zwykłych codziennych spraw i przeciętnych postaci skonstruować fabułę na całkiem interesującą powieść.
Książka jest obszerna, na co składają się przede wszystkim liczne opisy i przemyślenia głównej bohaterki. Nie brakuje też wielu dialogów, są jakby wyciągnięte z codziennego życia każdego z nas. Być może to właśnie sprawia, że wszystko wydaje się takie realne i znajome.Książka nie jest ani wyjątkowa, ani szczególnie wciągająca, jednak daje do myślenia, uczy i czyta się ją z prawdziwą przyjemnością.
Podsumowując możemy powiedzieć, że obydwie książki są jakby odzwierciedleniem życia tu i teraz co czyni je ciekawymi, realistycznymi i z czystym sumieniem możemy je polecać innym do przeczytania.