Gminna Biblioteka Publiczna w Gogolinie - Dyskusyjny Klub Książki

Dyskusyjny Klub Książki

Spotkałyśmy się 27 lutego, aby podzielić się wrażeniami i odczuciami po przeczytaniu trylogii Paulliny Simons „Jeździec miedziany”, „Tatiana i Aleksander” i „Ogród Letni”. W powieściach tych poznajemy historię amerykańskiej rodziny, gorących zwolenników komunizmu, która podążając za swoimi ideałami wyjeżdża do Rosji. W swojej nowe ojczyźnie traktowani byli jak wrogowie i szpiedzy i po kilku latach straceni. Przeżył tylko ich syn Aleksander. Poznajemy historię jego życia i miłości do Rosjanki Tatiany. W książkach miłość przeplata się z wojną i tragediami, mamy możliwość poznania faktów z historii Rosji i Leningradu, a także życia ludzi w opisywanych czasach. Aleksander jako żołnierz Armi Czerwonej nie był pewny losu swego i Tani, dlatego przygotował jej ucieczkę do Ameryki, która się udała i już w Ameryce urodził się ich syn Anthony. Tania cały czas czeka na przyjazd Aleksandra i w końcu zostawia syna u znajomej, a sama rusza do Europy w jego poszukiwaniu. Po wielu perypetiach wracają razem do Ameryki. Rozpoczynają wspólne rodzinne życie, lecz wspomnienia przeżytych koszmarów ciągle do nich wracają i trudno jest im przystosować się do życia w nowych realiach.
Powieści chociaż bardzo długie czyta się z przyjemnością i ciekawością, co będzie dalej, jak potoczą się losy bohaterów. Polecamy te książki wszystkim, którzy lubią gdy historia przeplata się z miłością, a oprócz fabuły romantycznej możemy poznać także realia historyczne w jakich żyli bohaterowie.

W mroźne, prawie już zimowe popołudnie 15.12.2016 r. spotkałyśmy się po raz ostatni w tym roku. A ponieważ atmosfera jest już prawie świąteczna nie obyło się bez pachnących pierniczków upieczonych przez jedną z klubowiczek.
Przeczytane przez nas książki to „Uwikłani” Zygmunta Miłoszewskiego i „Sześć dni w Leningradzie” Paulliny Simons. Książki bardzo różne, bo jedna to kryminał, a drugą śmiało możemy nazwać pamiętnikiem z podróży sentymentalnej autorki.
„Uwikłani”- to kryminał z prokuratorem Szackim w roli głównej, który stara się rozwikłać sprawę dziwnej śmierci Henryka Telaka w czasie sesji psychoterapii. Podejrzanych jest bardzo dużo i odnosi się wrażenie, że z każdą przeczytaną stroną jest ich więcej. Rozwiązanie zagadki jest zaskoczeniem dla czytelnika. Oprócz wątku kryminalnego, możemy przyjrzeć się życiu prywatnemu pana prokuratora- nudnemu życiu rodzinnemu i romansowi z młodą dziennikarką, w który się uwikłał. Książka naszym zdaniem interesująca, ciekawie napisana, trzymająca w napięciu do ostatniej linijki.
„Sześć dni w Leningradzie”- to powieść – pamiętnik z podróży autorki do miejsc pamiętanych z dzieciństwa. Autorka wyjechała z Leningradu do Ameryki jako dziesięciolatka i tam ma swoje ustabilizowane życie, Wydaje jej się, że jest Amerykanką z krwi i kości. Do Rosji jedzie, aby zebrać materiały do swojej książki „Jeździec miedziany”.Podróż jest bardzo krótka trwa tylko sześć dni, ale budzi uśpione wspomnienia z dzieciństwa, autorka uzmysławia sobie, że gdzieś tam w głębi serca zawsze jest i pozostanie Rosjanką. W książce możemy przeczytać bardzo realistyczne opisy codziennego życia mieszkańców Rosji, które nie różni się bardzo od tego co autorka pamięta z swego dzieciństwa, Ale mimo trudnego życia ludzie są gościnni i przyjaźnie nastawieni. Książka naszym zdaniem ciekawa, przedstawia codzienne życie prostych ludzi, zainteresowała nas do tego stopnia, że jako następne książki do przeczytania wybrałyśmy trylogię tej autorki:"Jeździec miedziany”, "Tatiana i Aleksander”, „Ogród letni”.

Spotkałyśmy się 21 listopada, aby w jesiennej atmosferze porozmawiać o kolejnych przeczytanych przez nas książkach „Zjazd rodzinny” Ireny Matuszkiewicz i „Płaczący chłopiec” Agnieszki Bednarskiej.„Płaczący chłopiec”- powieść pełna zagadek i tajemnic. Czy obraz przedstawiający płaczącego chłopca przynosi pecha jego posiadaczom, czy ciąży na nim klątwa dziecka, na te pytania szukamy odpowiedzi czytając książkę. Napisana jest w ciekawy sposób, akcja prowadzona jest dwutorowo. Dzięki temu poznajemy teraźniejszość- śledztwo prowadzone przez właścicieli obrazu i przeszłość- poznajemy losy Dominika, chłopca, którego przedstawia obraz. Książkę czyta się z zapartym tchem, aby jak najprędzej poznać rozwiązanie zagadki.„Zjazd rodzinny”- śmierć dalekiej krewnej jest dla Ewy Parelskiej bodźcem do zorganizowania zjazdu rodziny Korzeńskich. Zjazd ma być okazją do zacieśnienia rozluźnionych przez czas więzów rodzinnych. W książce poznajemy życie współczesne tej rodziny, ale mamy także okazję poznać jej początki, jej wzloty i upadki. Dyskusja o tej książce skłoniła nas do refleksji nad tym, na ile my znamy swoje korzenie, czy jest to dla nas ważne.

W słoneczne październikowe popołudnie spotkałyśmy się, aby podzielić się wrażeniami po przeczytaniu trzech książek Grażyny Jeromin- Gałuszko:„Złoty sen” „Gdybyś mnie kochała” „Bardzo długie przebudzenie”.„Złoty sen” - powieść o kobietach, które łączą wspomnienia z młodości i przyjaźń, ale także skomplikowane relacje między nimi. Każda z nich przeżyła życie po swojemu, czasem szczęśliwie , a czasem tragicznie.Teraz zostały im tylko wspomnienia i tęsknota za tym co było i już nie wróci. Książka skłania nas do zastanowienia się nad życiem i jego szybkim przemijaniem.„Bardzo długie przebudzenie”- książka, której akcja toczy się w szpitalu psychiatrycznym. Poznajemy pacjentów, ich życiowe perypetie.
Każdy z nich opowiada swoją historię, które w pewnym momencie łączą się z sobą i życiem codziennym. Cała książka składa się z wielu ciekawych historii, a ich punktem wspólnym jest pensjonat Magnolia. Bohaterowie tych opowieści to ludzie poszukujący miejsca na ziemi w którym czuli by się bezpiecznie.„Gdybyś mnie kochała”- w tej książce w odróżnieniu od innych powieści tej autorki głównym bohaterem jest mężczyzna Maksym Bromski, ale także jego przyjaciółka Nadia. Opisy życia głównego bohatera przeplatają się z wspomnieniami z przeszłości- jego dzieciństwo, wakacje u dziadków na wsi.Został tam także wpleciony wątek kryminalny- śmierć kuzyna Maksyma, którą on teraz stara się rozwikłać. W tej książce ciekawe są opisy zwyczajnego życia na wsi i historia miłości przerwanej tajemniczym zniknięciem mężczyzny. Historie są proste choć wydają się skomplikowane, są takie jakie jest codzienne życie.

Po długiej dwumiesięcznej, letniej przerwie spotkałyśmy się na spotkaniu DKK w dniu 5 września 2016 r. Na spotkaniu rozmawiałyśmy o przeczytanych książkach „Gobelin” Barbary Kosmowskiej i „Czas pokaże” Anny Ficner- Ogonowskiej.
"GOBELIN" - to opowieść o Annie, kobiecie zagubionej, nieszczęśliwej, tkającej dzielnie swój gobelin, próbującej poskładać w całość pełne dramatyzmu i tragizmu życie. To naprawdę mocna, przytłaczająca lektura. Do bólu prawdziwa, cholernie życiowa. Nie ma w niej ni krztyny fałszu. Droga przez piekło, bo tam, na samo dno kieliszka spada Anna, jest brudna, odpychająca i pełna kolejnych upadków, coraz niżej i niżej. Jak wiele musi utracić alkoholik, by wreszcie przejrzeć na oczy? By otrzepać się z traumatycznych doświadczeń, jednocześnie zapominając o nich i pamiętając, ku przestrodze? Dzięki temu czytelnik dostrzega wiele podobieństw i utożsamia się z postaciami rewelacyjnie stworzonymi przez pisarkę. Zaczyna zastanawiać się nad własną egzystencją, swoimi problemami, pragnie znaleźć rozwiązanie i wyjście z patowej zdawałoby się sytuacji. To za sprawą Anny chce mu się walczyć, wyjść naprzeciw troskom i kłopotom, by poradzić sobie z nimi. Polecamy! prawdziwa i świetnie naszkicowana historia. Wyjątkowa!
"CZAS POKAŻE" - Czytając tę historię odnosi się wrażenie, jakby wszystko działo się gdzieś obok. Nic nie jest wyidealizowane. Wszystko jest prawdziwe. Fabuła nie jest szczególnie porywająca, ani wyszukana, wręcz dość prozaiczna, jednak autorka potrafi ją opowiedzieć w taki sposób, aby zainteresować, pouczyć, skłonić do zadawania pytań i zastanowienia się nad własnym życiem. Każdy czytając tę książkę znajdzie w niej coś lub kogoś ze swojej rzeczywistości. Może to być trudna miłość, tajemnica rodzinna ale także szczera przyjaciółka, nadopiekuńcza mama, czy zrzędliwa ciotka.Autorka potrafi ze zwykłych codziennych spraw i przeciętnych postaci skonstruować fabułę na całkiem interesującą powieść.
Książka jest obszerna, na co składają się przede wszystkim liczne opisy i przemyślenia głównej bohaterki. Nie brakuje też wielu dialogów, są jakby wyciągnięte z codziennego życia każdego z nas. Być może to właśnie sprawia, że wszystko wydaje się takie realne i znajome.Książka nie jest ani wyjątkowa, ani szczególnie wciągająca, jednak daje do myślenia, uczy i czyta się ją z prawdziwą przyjemnością.
Podsumowując możemy powiedzieć, że obydwie książki są jakby odzwierciedleniem życia tu i teraz co czyni je ciekawymi, realistycznymi i z czystym sumieniem możemy je polecać innym do przeczytania.

W słoneczne, wiosenne popołudnie w filii bibliotecznej w Malni gościła Agnieszka Lingas- Łoniewska, pisarka mieszkająca we Wrocławiu, mocno związana z Dolnym Śląskiem, który jest tłem dla wielu jej historii. Autorka bestselerowych, szalenie popularnych powieści, które wyróżniają się dużą dawką emocji. Jej przygoda z pisaniem zaczęła się już w dzieciństwie, ponieważ nagminnie kłamała wymyślając różne niesamowite historie mama poradziła jej, aby zamiast opowiadać innym zapisywała je. Mimo, że zadebiutowała w 2010 roku ma spory dorobek artystyczny, jest autorką m.in. takich powieści jak „Bez przebaczenia”, „Szósty”, „Brudny świat”, „Skazani na ból”, „W szpilkach od Manolo”, oraz trylogii „Zakręty losu”, „Łatwopalni”, „Szukaj mnie wśród lawendy”, wydała także tomik „Myśli moje swobodne” zawierający wiersze i krótkie opowiadania. Pisarka dała się poznać jako ciepła i sympatyczna osoba, chętnie i otwarcie opowiadała o życiu codziennym, charakterze i sposobie pracy. Podzieliła się również tym skąd czerpie wzorce dla swoich bohaterów, oraz dlaczego jej powieści są tak różnorodne tematycznie. O swojej literackiej karierze opowiadała ciekawie i z pasją, zdradziła nam też swoje plany wydawnicze. Spotkanie odbyło się w ciepłej i miłej atmosferze, a czytelniczki były pod wrażeniem opowiadań autorki o jej książkach i zainteresowaniach. Po spotkaniu można było zakupić książki autorki, zdobyć jej autograf, a także zrobić sobie wspólne zdjęcie.
Spotkanie zorganizowano w ramach Dyskusyjnego Klubu Książki realizowanego i finansowanego we współpracy z Instytutem Książki i Narodowym Programem Rozwoju Czytelnictwa.

W dniu 16 maja 2016r. odbyło się nasze kolejne w tym roku spotkanie, na którym rozmawiałyśmy o książkach w których opisywane jest życie kobiet w świecie arabskim. Każda z nas przeczytała inną książkę były to między innymi :”Kwiat pustyni” - Waris Dirie, „Uwięziona w Teheranie - Mariny Nemat, „Bez litości” - Mariam Ali i Jana Waina oraz książki Tany Valko „Arabska żona”, „Arabska córka”, „Arabska krew”, „Arabska księżniczka”. W czasie spotkania dzieliłyśmy się swoimi odczuciami i emocjami związanymi z przeczytanymi książkami. Wybrałyśmy te książki, gdyż świat muzułmański zaciekawia i zadziwia nas przez swą odmienność i tajemniczość. Poznałyśmy losy sławnej modelki Waris Dirie - dziewczyny z Somalii, której udało się stamtąd uciec i odnieść sukces jako modelce w USA. Z kolei w książce „Uwięziona w Teheranie” opisana jest prawdziwa, przejmująca historia życia autorki, o walce, przetrwaniu i pozostaniu sobą. Książka „Bez litości” jest historią matki- Angielki, której mąż Pakistańczyk uprowadził czworo ich dzieci do swego ojczystego kraju. Pokazuje nam walkę o odzyskanie swoich dzieci, która bardzo przypomina walkę z wiatrakami. W książkach Tany Valko możemy prześledzić życie Polki Doroty, żony Libijczyka i ich rodzin. Możemy poznać wschodnie tradycje, zwyczaje, ale stykamy się także z terrorem i zwolennikami ortodoksyjnego islamu. Wszystkie przeczytane książki pokazują arabski świat, jego odmienność kulturową i religijną, która dla nas jest czymś nie do pojęcia. Wszystkie panie były oburzone takim traktowaniem kobiet i obowiązującymi w tych krajach prawach i zwyczajach.

Na naszym spotkaniu w dn. 29.02.2016r. rozmawiałyśmy o książkach Barbary Kosmowskiej „Gorzko” i Katarzyny Michalik- Jaworskiej „Pomyślę o tym jutro”. Pierwsza z nich jest dokładnie taka, jak wskazuje tytuł - gorzka, gorycz wylewa się niemal z każdej strony. Jest to powieść o poszukiwaniu szczęścia i o wielkiej nieprzewidywalności życia.Jej bohaterka Teresa ma dość życia w małym miasteczku, w ciasnym mieszkaniu z rodzicami i siostrami – wyjeżdża na studia do miasta. Ale czy jej ideały i marzenia wytrzymają zderzenie z rzeczywistością, czy ten porzucony przez nią świat rzeczywiście nie będzie jej nigdy potrzebny? „Gorzko” to odważna powieść i mimo tego, że jest gorzka, mocna, miejscami okrutna to jednak zawiera w sobie i miłość i marzenia i piękno. Druga książka, której główną bohaterką jest Marta skłania do refleksji, porusza ciężkie dla każdego z nas tematy, takie jak odejście kogoś bliskiego, czy też nieuleczalna,ciężka choroba. Pokazuje nam, że czasami oceniamy innych, chociaż nie mamy do tego prawa, bo sami nie wiemy jak byśmy się zachowali będąc na ich miejscu. Mimo wszystkich problemów i zawirowań książka niesie także pozytywne przesłania, że z każdej sytuacji można znaleźć wyjście wystarczy tylko zawalczyć o siebie i dla siebie.
Chociaż te dwie książki są bardzo różne to warto je przeczytać, gdyż każda z nich niesie ważne dla każdego z nas przesłania.